Trochę ponad 4 lata temu (w 2017 roku) nie miałam żadnych pasji, zainteresowań, nie czułam wewnętrznego sensu, a ciągły bezsens, lęk i tęsknotę za czymś, za szczęściem, za tym Bogiem i duszą której nie czułam.. Byłam kobietą na utrzymaniu męża i mamą na urlopie wychowawczym, a wcześniej pracowałam jako asystentka stomatologa za najniższą krajową 8h na etacie. Tak mnie to frustrowało, bo czułam się w tej pracy nic nie warta, robiłam coś czego nie lubiłam. Co więcej nie miałam pomysłów co mogę robić w życiu innego, jak znaleźć to po co tu na ten świat przyszłam. Nie wierzyłam też wtedy w siebie, bałam się zmian i myślałam, że nic nigdy nie osiągnę, że na pewno mi się nie uda i że wszystko jest głupie cokolwiek zrobię. Aż do czasu kiedy powiedziałam dosyć, nie chce tak wegetować, chce zacząć coś zmieniać i się realizować jako matka, kobieta, CZŁOWIEK ŻYJĄCY Z PASJI.

I MASZYNA RUSZYŁA, krok po kroku wsłuchiwałam się w siebie, uczyłam się słuchać i rozpoznawać głos duszy. Na początku ostrożnie i skromnie stawiłam kroki na przód, aż do teraz gdzie po prostu działam, bo idę ścieżką swego powołania, bo odzyskałam PEWNOŚĆ SIEBIE.